Hoofdschuddend lees ik een artikel in de NRC. Er ‘moeten’ alweer meer vrouwen naar de top! En het is oneerlijk dat die er nog niet zijn!
In workshops (zoals Top-vrouw? Vind je topleven!), coaching en ach, eigenlijk overal waar ik met vrouwen werk, kom ik deze vraag tegen: Hoe komen er meer vrouwen naar de top?
In plaats van direct te antwoorden wakker ik graag het vuur aan:
- Vrouwen presteren beter op hogescholen en universiteiten.
- Vrouwen nemen betere, meer rendementvolle, investeringsbeslissingen.
- Vrouwen leiden teams beter.
- Klap op de vuurpijl: vrouwen verdienen gemiddeld 10% minder dan mannen in vergelijkbare functies.
Zo kunnen we nog even doorgaan… Maar dat verandert de situatie niet (hooguit onze verbazing erover): weinig vrouwen aan de top. Dat zal nog wel veranderen, geloof ik. Maar niet op de manieren die nu geprobeerd worden. Met een quotum hier, een positieve discriminatie daar of een ‘vrouw, gedraag je meer mannelijk’ zelf-helpboek.
Hoe dan wel? Simpelweg door wat er nu ook al gebeurt: vrouwen herdefiniëren de top zelf wel. De top is namelijk helemaal niet die 80 urige monomane werkweek. Dat is inderdaad meer iets voor de man. Correctie meer iets voor de man met een milde tot minder milde gedragsstoornis (lees het werk van Manfred Kets de Vries eens)…
Een vrouwelijker gedefinieerde top bestaat uit meer dan werk alleen. Het is waar werk, prive en sociaal leven samen komen in een prettige, en vooral: betekenisvolle invulling van een mooi leven. Een waar geld slechts een middel en geluk het echte doel is. Totdat we ons dat realiseren en daar naar gaan handelen modderen we nog even voort met mijn soortgenoten.
Photo: 
Some rights reserved by WanderingtheWorld (www.LostManProject.com)
Geef een reactie