Een film over een wereldkampioenschap in een sport waarvan de meesten niet eens de spelregels kennen: Rugby. En dan staat bij deze film vooraf ook nog eens vast hoe het afloopt, zelfs als je niet altijd de sportpagina van je krant in de gaten hebt gehouden. Toch inspireert de film Invictus. Zelfs zoveel dat ik hem voorschrijf als verplicht in mijn workshops en coaching van executives die willen leren hoe te inspireren…

Wat is de kracht van deze film? Niet de mooie plaatjes, die in Zuid-Afrika in het echt minstens zo mooi zijn. Niet de gerenomeerde topacteurs, die zich keurig beperken tot ingetogen naspelen van de echte karakters. Niet het verhaal zelf, dat eenvoudig wordt samengevat door: onwaarschijnlijk team wordt kampioen.

Je kippenvel komt van het toefje Nelson Mandela op de zwart-witte schuimtaart van Zuid-Afrika van de jaren ’90. Deze film is een prima opstapje naar leiderschap leren van Mandela. Als voorproefje een gedicht uit de film.

P.S. In 2010 was er een ander WK in Zuid-Afrika. Voetbal, juist! Op de terugweg van het openingsfeest verongelukte de kleindochter van Mandela. Die was vervolgens, begrijpelijk niet meer op het WK te zien was. Maar dan, vlak voor de finale, deed hij wat de meesten van ons, zo oud en zo bedroefd, niet zouden kunnen opbrengen: