Deelnemers kijken me altijd verbaasd aan: ‘Jij, verlegen?!’ Jazeker. Als kind ontdekte ik dat je al toneelspelend aandacht kon vangen, en dat vond ik leuk. Maar ik speelde dan dus vooral dat ik niet verlegen was. Tel daarbij vele jaren spreken voor groepen van 3 tot 3.000 mensen op en je snapt waarom die verlegenheid minder en korter zichtbaar is.

De paradox is dat ik veel mensen dingen leer over communiceren en leiderschap. Onder meer dat dat over je eventuele verlegenheid heen stappen is. In presentaties en dagelijkse interacties lukt me dat al een flink aantal jaar. Overigens wel met regelmatig het mantra herhalen: ‘Ademhalen, praten en zie maar wat er gebeurt.’

Inspirerend

Complimenten bleven mijn achilleshiel. En helemaal als het in woorden gaat als ‘inspirerend’. Meestal lachte ik dan verlegen, terwijl van binnen een strijd tussen trots, verbazing en onzekerheid een mooi en moeilijk mengsel van emotionele wanorde veroorzaakte.

Een paar jaar geleden realiseerde ik me dat ook hierin een stap te maken is. Toen las ik ergens: “Inspirerend?! Inspirerend? Wat was het dan in het bijzonder dat je inspirerend vond? En wat heeft het je concreet opgeleverd?” Mooie vragen, in theorie. Nu moest ik ze nog leren te durven stellen…

Tegenwoordig is het een gewoonte geworden, vergelijkbaar met die van koude douches nemen. Ongemakkelijk om te doen, maar het wordt er wel beter van! En achteraf ben ik altijd blij als ik het heb gedaan. Helemaal wanneer het antwoord is zoals deze:

“Ik vond het leuk om te zien hoe jij als ‘verlegen’ type zo inspirerend kunt vertellen en dat zakelijk flirten gewoon een kwestie is van doen! Precies wat ik, ook een verlegen persoon, kan leren. Momenteel ben ik werkzaam 

[als Consultant]. Ik zal verschillende congressen en bijeenkomsten bijwonen. Mooi moment om mijn netwerk te vergroten en meteen jouw tools eigen te gaan maken.”

Onze blogs, nieuwtjes, webinars en aanbiedingen automatisch in jouw inbox?

Abonneer je op onze GRATIS nieuwsbrief!