Onlangs gaf ik een masterclass over social media en vrouwelijk leiderschap, in de VMC-stand op Marcom10. Het thema trok met name vrouwen. Een enkele langslopende man bleef vertwijfeld staan. Hij drentelde wat heen en weer en zocht oogcontact. Zijn blik verraadde onzekerheid. Toch bleef hij staan om te luisteren. ‘Eh…, het is zeker niet de bedoeling dat ik meeluister? Dat zou jammer zijn, want ik herken veel in je verhaal.’

Hij is niet de enige. De crisis toonde aan dat een op testosteron draaiende aardbol gedoemd is vast te lopen. Agressie, hebzucht en het kortzichtig nastreven van eigenbelang zijn gericht op korte termijn-succes, en plegen uiteindelijk roofbouw. Op de economie, de samenleving, het milieu. En op de eigenwaarde. Ook die van de ‘hardcore’ man.

Anno 2010 schreeuwt de wereld om een meer feminiene vorm van leiderschap. Eentje die niet zozeer gestoeld is op hiërarchie en autoriteit, maar alle stakeholders letterlijk en figuurlijk de ruimte geeft. Eentje die erkent dat je samen tot de beste ideeën komt. Dat je door te luisteren, te verzamelen, te selecteren en te delen, zowel zakelijke als persoonlijke groei, zowel trots creëert als draagvlak.

Oertijd

Sociaal Leiderschap dus. Iets waarin vrouwen al sinds de oertijd uitblinken, en de kern van social media. Dit is dan ook waar de kansen liggen, maar ze worden nog niet volledig benut. Vrouwen zijn actiever op social platforms dan mannen. Bezoekers met X-chromosomen domineren op 84 procent van de websites. Vrouwen tweeten meer en updaten vaker hun status op Facebook. Toch hebben mannen, net als in het ‘echte’ leven, vaak meer volgers op Twitter. Gemiddeld zo’n 15 procent. Mannen volgen meer mannen, en vrouwen hebben evenzeer de neiging dat te doen. Ook als social media-goeroe bestempelden zijn meestal van het mannelijk geslacht. Kijk de gemiddelde congressprekerslijst er maar eens op na.

Zichtbaar

Waarom vrouwen ondanks hun sociale talenten nog minder zichtbaar zijn? De oorzaak is waarschijnlijk een biologische. De hoge dosis oestrogeen in hun lichaam maakt vrouwen volgens deskundigen voorzichtiger dan mannen. In het aangaan van relaties en in het nemen van beslissingen. Dit uit zich in hoge mate van bescheidenheid. Over hun talenten en prestaties. In combinatie met te geringe assertiviteit en gebrek aan lef.

Jammer, want omdat ze vaker beide hersenhelften gebruiken dan mannen, kunnen vrouwen het grotere geheel vaak beter overzien. Uitermate handig in deze tijd van wonden likken en je richten op een duurzamere toekomst.

Beloning

In het zakenleven komt het meer dan ooit aan op communiceren. Op hechte relaties aangaan en onderhouden. Op geven, je kwetsbaar durven opstellen, verbinden. Niet direct resultaat hoeven te boeken. Of je beloning zien in het goede gevoel dat je krijgt van iemand helpen. Het vertrouwen hebben dat je wat je geeft uiteindelijk wel terugkrijgt. En het niet erg vinden als dat niet zo is. Merken dat juist deze benadering succes heeft. Zeker op lange termijn.

Iets wat niet alleen vrouwen aanspreekt, maar ook mannen die vrouwelijk durven te zijn. De drentelende man aan het begin van dit verhaal tijdens de masterclass bijvoorbeeld: ‘Vroeger was ik een Alphaman. Alles draaide om scoren. Daar ben ik helemaal klaar mee. Het maakt me niet gelukkig. Daarom wil ik het graag anders doen. Ik wil graag leren hoe.’

Dit artikel is eerder verschenen op DamesDieDoen